De wilde schoonheid van het eiken haagbeukenbos

Langs de steile flanken domineert het soortenrijk eiken haagbeukenbos. Dit is de gedurende eeuwen de oorspronkelijke beheersvorm geweest. Het is een gemengd bos waarin eik en haagbeuk primeren. Omdat deze bossen om de 15 à 20 jaar gekapt werden, worden de bomen nooit 'volwassen' en is dit bos soortenrijk. Vooral de kruidlaag is goed ontwikkeld. Een opvallend plantje dat we hier veel zien, is de eikvaren. Op steilere, vochtige plaatsen zullen dan vooral mossen en andere varens het aspect bepalen.
Wanneer we aan het gebruik van het hout denken, veronderstellen we vaak dat het aangewend werd voor de bouw, schrijnwerkerij, karren en klein gerief. Maar de eiken hadden nog een bijzondere functie. De schors die veel tannine bevat, werd vermalen tot poeder en gebruikt in de leerlooierij. Tannine of looizuur zorgt ervoor dat de restjes vlees en de haren van huiden loskomen en maakt het leer duurzaam.
In deze regio werd het terrein na de kap in brand gestoken. Op die manier werden de boomstompen deels vernietigd en kon de grond klaar gemaakt worden voor het telen van rogge en haver. De grond raakte echter snel uitgeput en de mens liet opnieuw de natuur zijn gang gaan. Na een korte periode van heide, ontstond opnieuw een eiken haagbeukenbos.

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits