Grubenholz-Weg DÖ 13

We beginnen onze wandeling rond het dorpsplein met een wandelbord, dorpsfontein, dorpslinde en vredeseik en gaan de straat omhoog richting Bobengrün. Aan het einde van het dorp slaan we linksaf bij de sportclub aan het einde van het sportveld en lopen langs de rand van de weide naar de nabijgelegen veldrand, begroeid met bomen en struiken, die we volgen naar het bos. Het uitzicht wordt steeds indrukwekkender als we op hoogte komen bij de Culmitztal-weg en met deze naar links gaan door een kort stuk bos en vervolgens langs de bosrand komen bij het veldkruis dat in 2007 is opgericht en geschonken door een onbekende gever. Het kruis en het prachtige uitzicht nodigen uit tot een korte, stille pauze.

Als we nog ongeveer 100 meter verder langs de bosrand lopen, nemen we afscheid van het uitzicht en de Culmitztal-weg en wandelen we schuin naar beneden over een onverhard bospad, steken we de weg over naar de huizen van de verspreide nederzetting Froschbach en volgen we het zachte pad langs de bosrand tot aan het Waldeck. Hier mogen we niet vergeten te genieten van het prachtige uitzicht op de verspreid liggende landgoederen van Froschbach en Dürrnberg aan de overkant van het Froschbachdal.

We slaan rechtsaf het bos in en volgen een aangenaam pad tot aan een weg die ons naar links leidt naar nog vier huizen van Froschbach. Dit bosgebied scheidt beide delen van de verspreide nederzetting Froschbach. Opnieuw biedt zich een zeer mooi uitzicht aan op de landgoederen gelegen op een ontginnings- of rooiingseiland en over de beboste hellingen aan de overkant van het Froschbachdal. De naam van de nederzetting en die van de beek hebben niets met kikkers te maken. De naam kan afgeleid worden van de "Fraisch-Bach", de "grensbeek", die ooit lange tijd heerschappijen scheidde.

Wanneer we vlakbij de Grubenberger Straße zijn, moeten we oppassen: we mogen de weg niet opgaan, want daar gaat onze wandelroute alweer "naar huis". Op zijn hoogst kunnen we deze plek gebruiken om de Grubenholz-weg te halveren. We houden iets naar rechts aan en wandelen over een klein open veld op een "echt" bospad door het Grubenholz, tot we de Geroldsgrün-Straßdorf-weg in Grubenberg bereiken.

We steken schuin naar links de weg over, volgen de weg slechts een paar meter het bos in en slaan dan rechtsaf. We lopen slechts kort licht omhoog door het bos, vervolgens over een weidepad in rechte hoofdrichting naar het begin van de Grubenberger Stichstraße. Deze leidt ons door de langgerekte verspreide nederzetting Grubenberg. Prachtige uitzichten op het Frankische Woud in westelijke richting vergezellen ons op dit traject.

Nadat we het einde van het dorp hebben bereikt, slaan we rechtsaf een bospad in. Via jongere boomgroei komen we over een idyllische weide weer kort in het bos en al snel bij de Geroldsgrüner Straße. We volgen deze slechts kort naar rechts en slaan meteen weer rechtsaf een veldweg op en wandelen over een kleine heuvelrug naar Göhren.

We lopen linksaf bij de dorpsvijver, komen weer bij de Geroldsgrüner Straße, volgen deze kort naar links en slaan dan rechtsaf een pad op. Bij de nabije splitsing lopen we rechtdoor op het hellingpad door verschillende bosafdelingen. We moeten na een lange afstand goed opletten dat we de afslag (bijna 200 m) naar links naar de Lippertsbachbron niet missen. Het water ervan stroomt in de Culmitz en met de Culmitz stroomt het door het Höllental bij Blankenstein naar de Saale.

We komen dicht bij de Geroldsgrüner Straße. We slaan echter rechtsaf en komen op een aangenaam, onverhard bospad vrij vlak door het bos naar die kleine parkeerplaats aan de Grubenberger Straße, waar onze wandelroutes elkaar bijna raken. We blijven dus op de weg en komen langs twee andere landgoederen van Froschbach naar het bos. Daar slaan we rechtsaf en volgen een onverhard bospad licht stijgend naar de heuveltop.

Ook hier moeten we oppassen dat we de afslag (ca. 100 m) naar de Lippertsgrüner Hausberg, de 678 m hoge Eulenburg, niet missen. Ook deze heeft niets met uilen te maken. Waarschijnlijk behoorde ze als bescheiden schakel tot dat systeem van "Eilen" en wachttorens, die rond 1500 "ob dem Gebürg" in de markgraafschap werden opgericht ter beveiliging van de bewoners. Meer hierover kan elders worden gelezen. Onze weg leidt ons nu naar beneden, eerst door het bos, dan door de velden - opnieuw met prachtige vergezichten - naar het begin van Lippertsgrün. De dorpsstraat brengt ons licht bergaf terug naar ons startpunt in het dorpscentrum.