Kasteel Drie Torens

Feodaal goed, afhankelijk van het land van Dendermonde, tot einde 16de eeuw in het bezit van een sedert het tweede kwart van de 13de eeuw vermelde familie van Ursene; in 1753 wordt het toenmalige kasteel met afhankelijkheden verkocht aan G.J. Boote; sedertdien verviel het door vererving aan de Spoelbergs. Alhoewel er reeds in de 16de eeuw een slot wordt vermeld, dateert het huidige kasteel van 1786; uitgestrekt en fraai, naar Engelse stijl aangelegd park met slotgrachten en vijvers, gevoed door de Molenbeek. Kasteel met vierkante plattegrond van vijf traveeën, twee bouwlagen met een hoog souterrain en een lage zolderverdieping, afgedekt met een schilddak (leien) met dakvensters en gemarkeerd door de balustrade rondom de top en door de hoge schoorstenen. Drie gevels omspoeld door de brede watergracht, de vierde zijde is toegankelijk langs een als een breed perron opgevat terras; links hiervan, de gevelsteen met bouwjaar "XXVI AP/ MDCCLXXXVI". Het decaperen der gevelbepleistering verminkte het oorspronkelijk classicistisch karakter. Heden zichtbaar baksteenmetselwerk met schaars gebruik van zandsteen, onder meer voor de hoekstenen. Rechthoekige muuropeningen met boven-, en onderdorpels van arduin, sluit- en hoekblokken van zandsteen. Bij de ingang, als paardenstal ingericht wagenhuis met een jaarsteen in de zijgevel "14 MEY 1787". Voorheen bepleisterde baksteenbouw; voorgevel geritmeerd door vijf rondbogen van baksteen op slanke pilasters van zandsteen met eenvoudige kapitelen. In de zijgevels, zichtbare naad van de verbreding van het gebouw. Links van het kasteel, voormalige hoeve, in kern opklimmend tot de 17de-18de eeuw doch gewijzigd. Eénlaags boerenhuis met zadeldak (pannen); baksteenbouw met gebruik van zandsteen voor de oorspronkelijke deurposten met kwarthol beloop en negblokken; overigens houten latei en vensters uit de 19de-20ste eeuw; in de gecementeerde zijpuntgevels , bewaarde top- en schouderstukken en vermoedelijk vlechtingen. Links, schuin ingeplante dienstvleugel van baksteen geritmeerd door rondboogarcaden en rondboogvenstertjes. Iets verderop in het park gelegen watermolen die grondig werd verbouwd maar waarvan de oude kern wordt aangegeven in de zijpuntgevel aan de beekkant, namelijk een bakstenen plint afgeboord met een profiel van zandsteen. Eveneens een alleenstaande en heden in onbruik geraakte kapel in neomiddeleeuwse stijl, met jaartal 1884 in een herinneringssteen. Verder nog, een tuinhuisje onder een prettig hoog schilddak (pannen), uit de 19de eeuw, en een alleenstaande ijskelder (wellicht vierde kwart 18de eeuw?), door de plaatselijke bevolking "de spits" genoemd; ondergrondse onderbouw van baksteen met een piramidale bovengrondse bekroning van groenachtige zandsteen.

Onroerend Erfgoed Vlaanderen