Het belfort van Gembloux

In tegenstelling tot de overige belforten van Wallonië, vormt dat van Gembloux niet het overheersend beeld op een plein in het centrum, maar zit het verweven in een web van straatjes waar de top van de toren boven uitsteekt. De geschiedenis van het belfort is onlosmakelijk verbonden met deze van de benedictijnenabdij die in de 10e eeuw gesticht werd door Guibert. Deze robuuste vierkante toren, gebouwd in baksteen en blauwe steen, viel in de 12e en 17e eeuw ten prooi aan de vlammen. Hij vormt het enige resterende element van de Saint-Sauveurkerk. In het midden van de 18e eeuw stak architect Laurent-Benoît Dewez de abdij in een neoclassicistisch kleedje en vlakbij werd een nieuwe abdijkerk opgetrokken. De Saint-Sauveurkerk werd uiteindelijk vernield in het begin van de 19e eeuw, met uitzondering van de toren die de gemeentelijke klokken bevat. Die vertoont nog de sporen van de ontmanteling op zijn oostelijke gevel. Het huidige dak is het resultaat van een restauratie in 1906, nadat een nieuwe brand was uitgebroken. Het is nu een hoge spits in leisteen, voorzien van een achthoekig deel met galmgaten en daarboven een bol die open is aan de basis en een windwijzer met drie sleutels, het embleem van de stad.
Geklasseerd op 13/01/1977
Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië
UNESCO Werelderfgoed sinds 2005

Wizpr.guide