St.-Stefanuskerk

 
De geschiedenis van de kerk is goed gedocumenteerd. Na de restauratie in 2008 verscheen een geïllustreerde, goed leesbare bundel die wijst op de oude en recente delen. Deze uitgave is verkrijgbaar in de kerk.
De basis van de kerktoren is preromaans en dateert uit de elfde eeuw. In dit gedeelte werden oude baksteen en vijftien soorten natuursteen teruggevonden. Een deel daarvan blijkt recuperatiemateriaal van Romeinse villa’s uit de streek. Op die basis kwam in 1250 een romaans-gotische combinatie in streekeigen mergelsteen.
Deze kerk werd in 1766 vervangen door een nieuwe constructie: een classicistische, eenbeukige zaalkerk in baksteen. Enkele jaren later werd de barokke spits in Oostenrijkse stijl toegevoegd. Wegens een groeiende bevolking, werd deze zaalkerk in 1896 met een derde verlengd en in 1932 uitgebreid met twee zijbeuken.
In het interieur gaat de aandacht naar het hoogaltaar (1689) afkomstig uit de Luikse Sint-Pauluskathedraal. De twee witmarmeren medaillons met afbeeldingen van de apostelen Petrus en Paulus werden gemaakt door de beroemde beeldhouwer Jean Delcour. Het 18de eeuwse koorgestoelte komt uit de Sint-Jan-Evangelistkerk van Luik.
De Kruisafneming in het koor is afkomstig van het atelier van Rubens. De Steniging van Sint-Stefanus aan de rechterkant van het koor werd in 1713 gemaakt door Jean Detrixhe.
De twee zijaltaren, de twee biechtstoelen en de communiebank (thans verwerkt in het altaar en de lezenaar) zijn allen van de hand van de 18de eeuwse Duitse meester-schrijnwerker Carl Weyskopf. De eikenhouten reliekenkast dateert uit de 17de eeuw. De vroeggotische doopvont (ca. 1250) telt vier karaktervolle koppen. De vis afgebeeld op het deksel is één van de oudste christelijke symbolen.
De gekroonde adelaar op het tabernakel verwijst naar de grootste weldoener van de kerk, de adellijke familie de Brouckmans. Hun domein (nu een school) vindt u naast de kerk.

Auteur: Wizpr.guide